چاپ

نگاهی به فیلم های جشنواره چهل ویکم
فیلم های کوچک
تا امروز که بیش از نیمی از جشنواره چهل و یکم پشت سرگذاشته شده است در یک ارزیابی کلی و اجمالی می توان گفت عمدتا با فیلم هایی روبه رو بوده ایم که گذشته از عدم جسارتهای مضمونی و نگاه های محتاط در انتخاب سوژه هایی که دیگر جان و مایه های لازم و به روز را نداشته اند ؛در حوزه های ساختاری و فنی نیزبا آثاری مواجه ایم که خبری از بدعتهای فرمی و تکنیکی در آن نیست و فیلمساز سهل الوصول ترین مسیر را برای روایت گری برگزیده است .

در کلیت می توان رخ دادن و تولید چنین آثاری را ناشی از یک نکته ی مهم تلقی کرد که بخش قابل ملاحظه ای از این آثار در مجموعه های غیر خصوصی تولید گردیده اند و یا یک نهاد و ارگانی در ساخت آنها مشارکت داشته است . بحث سینمای سوبسیدی و دولتی یکی از مباحث قدیمی و بارها تکرارشونده در ساحت سینمای ایران است که نه فقط در دوره ی کنونی که در تمامی اعصاروجود داشته است و در برخی زمانها کمتر و دربرخی دوره ها بیشتر بوده است ؛ شاید یکی از زمینه های بروز بیش از حد متعارف این قبیل تولیدات در جشنواره چهل و یکم متاثر از اتفاقات اجتماعی چند ماه اخیر در سطح جامعه و ایجاد روندی غیرطبیعی بر سر راه تتولیدات سینمای ایران نیز هست که روند ساخت و آماده شدن فیلم هارا دچار مشکل نمود و به همین سبب بخش دولتی درصدد برآمدتا این خلا را با آثار سرمایه گداری شده توسط خود پر نماید . جالب تر آنکه در بین فیلمهایی که مخاطبان چندان از آنها رضایت نداشتند بیشتربا آثاری اجتماعی و شهری رو به رو بودیم ودر عوض فیلمی چون سرهنگ ثریا علی رغم سرمایه گذاری سازمان هنری اوج و باوجود سوژه اش توانست چه از لحاظ فنی و هنری و چه در ارتباط با مخاطب عام تر ، هردو طیف را باخود همراه سازد و به یکی از آثار قابل بحث این دوره تبدیل گردد ؛
اگرچه هنوز چند روزی تاپایان جشنواره باقی ست و می بایست منتظر نمایش تعدادی فیلم مهم باقیمانده نیز باشیم .
حمید عبدالحسینی - صبح ملت نیوز