چاپ

گردشگری شهری یا شهرگردی (1)

🖋️ سید محمد قاضی زاده
کارشناس ارشد گردشگری

با اینکه «گردشگری» در نگاه نخست واژه‌ای مسرورکننده و به شگل منبعی درآمدزا و پایدار دیده می‌شود ولی درک چگونه رسیدن به این اهداف را تنها کارشناسان و دلبستگانی آگاهند که در پشت پرده و تا رسیدن به فرآورده و هدف پایانی تکاپو دارند و بعد از آن مرحله، هویدا و در دسترس همگان قرار می‌گیرد.
در گذشته و تا پیش از آنکه ستایش درستی از گردشگری و به طور نمایان‌تر «گردشگری شهری» به معنای امروزی باشد، شهرها به خودی خود برای اهالی شهر و گردشگران دلپذیر بوده و محل‌هایی از آن برای رهگذران خیره‌کننده یا در مواردی مورد نگرش انتقادی قرار می‌گرفت و بعد از ورود گردشگری به حوزه شهر، هر چند تلاش شده تا نقاط قوت را تقویت و نقاط مورد نقد را از میان بردارد ولی تا رسیدن به نقطه دلخواه که برای شهروندان خوشنودکننده و برای گردشگران ورودی مورد پسند قرار گیرد فاصله وجود دارد.
البته وجود نارسایی‌های موجود شاید از روی قصد نباشد و نمی‌توان از کارگزاران خورده گرفت زیرا تا به امروز متاسفانه اینگونه جا افتاده که شهرها، تنها به کارشناسانی از شهرسازان و معماران و عمرانی‌ها نیاز دارد و روشن است که شهرهایی که در زمینه پیشرفت عمرانی کامیاب بوده‌اند ولی در زمینه گردشگری نتوانستند موفق ظاهر شوند.
گردشگری شهری به طور مستقیم هر شهروند را با خود درگیر نموده و بعد از بهره‌جستن از آن، رضایت‌مندی و رفاه را به همراه خواهد داشت. پس تا قبل از ورود به موضوع مهم گردشگری شهری، چه از نظر چگونگی و نوع اجرا یا اینکه چه محل‌هایی برای اجرای اینگونه طرح‌ها باید مدنظر قرار گیرد، ابتدا باید به فراهم آمدن زمینه‌ها برای حضور این رشته در مدیریت شهری تمرکز و تلاش شود که اگر چنین نشود موضوعات گردشگری و پروژه‌های مربوط به آن جور دیگری رقم خواهد خورد یا به طور کلی در اولویت آخر کاری و دغدغه‌مندی کارگزاران قرار می‌گیرد و شاید هم رد شود.