چاپ

سندروم فراری دادن هنرمندان و دزدان !به الهه منگری

رفتن و مهاجرت از وطن به کشوری دیگر فی‌نفسه کار بدی نیست منتها شیوه رفتن و چرایی مهاجرت چیزی است که معمولا محل بحث است.
رفتن با دیده گریان و جیب خالی و عقده های متعدد با رفتن با جیب پر از اموال مردم و رخی شادمان و خندیدن به ریش مردم از زمین تا آسمان فرق دارد.

چند ماه قبل از انقلاب بود که مهاجرت یا به قولی فرار بعضی هنرمندان و آدم‌های مشهور از کشور کلید خورد. بعد از انقلاب و در دهه 60 هم عده‌ای دیگر به این جماعت اضافه شدند که حالا از آن‌ها به عنوان لس‌آنجلس‌نشین یاد می‌شود.

هراز چندگاهی خبر رفتن یک هنرمند به گوشمان میخورد و مدتی در زبان ها میچرخد و بعد هم سکوت میشود اما جالب است هیچکس علت رفتن، را نمیخواهد بداند و آسیب شناسی جدی دراین خصوص صورت نمیگیرد.
چه چیز باعث می شود یک هنرمند اوج محبوبیت و شهرت و خانواده را در وطن خود رها کرده به جایی دیگر بگریزد؟

همان افرادی که بعضی از آن‌ها در مصاحبه‌هایشان به شرایط اسفبار مهاجرت اشاره می‌کنند و بعضی هنوز که هنوز است رویای زندگی مرفه‌شان در ایران را دارند.

حال اگر خودمان را به اصطلاح به این راه و آن راه زده ایم و نمیخواهید ببینید صراحتا اعلام میکنم فشار بر قشر هنرمند و مستعد بقدری بالا است که شخص گاها مستاصل شده و دست به فرار میزند.
نمونه این امر اجرای جوانانی در شهر دزفول تحت عنوان گروه سل لا در یک خانه با بافت سنتی مطابق با معیارهای جامعه میباشد که این روزها سر و صدای زیادی پیدا کرده است.

تعداد خوانندگان خارج از مرزهای ایران و نه تنها خوانندگان بلکه کارگردانان و بازیگران به حدی است که میشود با آنها شهری مستقل در کشورهای خارجی ایجاد کرد، آخر چرا؟

چرا هنرمند مجرم شناخته شود و طی 24 ساعت شناسایی شده و تنظیم پرونده شود ؟ اما خائنان و دزدان مملکت در صحت و سلامت در کشور زندگی کنند؟

اصلا چرا هنرمندان در کشور ممنوع الفعالیت شوند اما سلاطین مختلف پولشویی و اختلالگر در بازار ارز و اقتصاد کشور فرار کنند و با اموال مردم در خارج از مرزها بیتوته کنند و به ما پوسخند بزنند؟

موسیقی در ایران پیشینه‌ای دیرینه ای دارد و به دوران ایران باستان بازمی‌گردد کشور عزیزمان ایران خاستگاه موسیقی‌هایی غنی و متنوع است و موسیقی سنتی ایران به عنوان یکی از مؤلفه‌های فرهنگ و هنر ایرانی به‌شمار می‌رود ومیتوان گفت تقریباً همه اقوام ایرانی دارای موسیقی محلی ویژه خود هستند.

جای تاسف دارد که تعریف موسیقی زیر زمینی در ایران با موسیقی زیر زمینی در خارج از کشور اینقدر متفاوت معنا شود، در اروپا موسیقی زیرزمینی یا مستقل به ژانرهای خلاق و با ارزشی از موسیقی آوانگارد گفته می‌شود که در نفی الگوها و کلیشه‌های مسلط بر بازار و در نقد فرهنگ و مناسبات اجتماعی و سیاسی خلق می‌شوند.حال آنکه در ایران اما اصطلاح موسیقی زیرزمینی با موسیقی «غیرمجاز» مترادف است و زیرزمینی بودن اثر، لزوماً به‌معنی باارزش بودن یا صاحب تفکر بودن خالقان آن نیست. این اصطلاح به همهٔ آثار موسیقایی، از بازاری و تقلیدی تا نوآورانه و با ارزش، اطلاق می‌شود که بدون مجوز وزارت ارشاد تولید، تکثیر و توزیع می‌شوند.

اگر اندکی تامل شود واقعا میتوان فهمید جوانان گروه سل لا، تنها گروهی از هنرمندان استان خوزستان هستند و هیچ جرمی مرتکب نشده اند و محتوا و مضمونی که ارائه شده تماما منطبق با عرف جامعه بوده و قوانین کشور رعایت شده اند، اینکه در 24 ساعت به این شکل و با فوریت بازجویی میشوند سوال در ذهن مردم جامعه ایجاد کرده است که چگونه بیش از 30 نفر از اختلالگران نظام ارزی گریختند؟

حال اگر مرتکب جرمی شده باشند مخالف تادیب شان نیستیم اماچیزی که عیان است چه حاجت به بیان است؟

هرچقدر بیشتر بررسی میکنم احساس میکنم مسئولین کشورمان مبتلا به سندروم فراری دادن شده اند ...و آنهم فراری دادن هنرمندان و هم فراری دادن مجرمان ارزی.... امیدوارم هرچه زودتر حالشان بهبود یابد و این فشار را از توده جوان و مستعد و نخبه کشور و خوزستان بردارند و اگر دلتان برای خودمان نمیسوزد و نخبه ها را فراری می دهید حداقل آبروی کشور را حفظ کرده و دلتان برای کشورهای همسایه بسوزد کمتر این دزدان را فراری داده و تا کمتر صادر کننده دزد باشیم.