چاپ

یادادشت محمد رشیدپور درباره تئاتر حاشیات

در عصر پاییزی به سراغ یک نمایش کمدی و کلاسیک بنام حاشیات می رویم .
نمایشی که می خواهد از هنر طنزبه یک مقوله اجتماعی بپردازد .
تئاتری که شاید عوامل اجرایی و بازیگران خود برای اولین بار بصورت حرفه ای در این صحنه گام بر می دارند .

اگر بخواهیم منصفانه به این نمایش بپردازیم بهتراست از خوبی ها بیان کنیم تا به نقد اساسی برسیم
این که بخواهیم با این حجم متنوع بازیگر با سطح مختلف بازیگری یک کار تیمی انجام بدیم خود شایسته تقدیر است.
ودر این بخواهیم معضلات اجتماعی پرداخت، به طور خاص مسئله آقازاده که یک جریان نوسیاسی و فرهنگی هست بپردازیم.

این نشان دهنده انتخاب به روزنویسنده وکارگردان تیم است که بتوانیم ازظرفیت ذهنی مخاطب برای ارتباط بهتر با نمایش بهره بگیریم عالی است.
. مثل خواننده ای که برای اولین بار یک کار تقلید قوی وتاثیر گذار را انتخاب می کنند .
تا بتواندازخاطره ها و علاقه مردم به شیوه درست بکارگیرد .

نکته جالبی که شاید این روزها در تئاتر و نمایش فراموش شده است گریم حرفه ای بازیگران است در صحنه ای که فقط که بازیگر فقط
می تواند از صورت خود بیشتر از اندام دیگر خودکه پوشیده هستند. استفاده کند باید بدرستی گریم صورت اتفاق بیفتد.
که دراین نمایش بدرستی بکار رفته است .
واینکه کارگردان با شجاعت تمام بدنبال بازیگران و یا نوآموزان دهه 70 و دهه هشتاد هست نشان دهنده عمق تفکرتیمی برای کارهای بهتروبرزگ است.
که می تواند از این تنوع بازیگر به نوع شایسته است. استفاده نمایید .

یک نکته خوب این نمایش ارتباط مناسب تماشگر با بازیگران دراوج صحنه های است که بازیگران می خواهد شاهد ارتباط دوسویه نمایش باشد .
خنده گاه بی گاه تماشگر بخوبی نشان دهنده ارتباط تئاتر با تماشاچی است .

شاید اگر کمی این نمایش به سبک جدی تری متن را پردازش می کرد خیلی صحنه ها زیباتر می شود.
مثل جایی که بازیگران حرف های توده های مردم را بیان می کرد.و نقد اساسی به زمامداران سیاسی می پرداخت .
دقیقا همین جا گل نمایش بود که یک دفعه سکوت سالن باعث می شد که تماشگر ارتباط بهتر ی برقرار کند .
اما الان بخوب است به اشکالات ویا ایرادات که نگاه نگارنده به این نمایش است بپردازیم .
یک متن سنگین برای بازیگران که هنوز اول راه خود هستند فشار مضاعفی است که باید دریک زمان طولانی بازی خود تحمل کنند .
تئاتری که بیش از یک ونیم ساعت طول می کشد .متنی دارای پیچدگی ها اساسی است که بعلت اقتباس و یا ترجمه از لحاظ نمایش نامه خوانی روان نیست .
صحنه را داری سکته زیادی می کنند . عدم استفاده ازدکوپاز صحنه شاید بدلیل استفاده زیاد بازیگر و ساخت فضابهتربرای بازی تعداد زیاد بازیگر و
یا صرفه جویی اقتصادی از دریافت حس بهتر تماشگر می کاهد .رفت وآمد زیاد بازیگران بعلت طولانی بودن متن نمایش و عدم تناسب بین بازیگران خود دلیلی است.
که این تئاتر نمره متوسط اما قابل قبول دریافت می کند.
کاشکی می توانست از فضا سازی بهتری برای دریافت تماشگر بهره می برد.به نظرم بیشتر کارگردان بدنبال تیم سازی خود در آینده نزدیک است.

اما نباید یادمان برود که هنر تئاتر این است که یک بار صحنه در اختیار ماست ودر زمان کوتاه باید زندگی کنیم نه برنامه ریزی کنیم
خلاصه داستان این است که آدم در بالاترین موقعیت های اجتماعی و سیاسی ، اقتصادی دچار مشکلات زیادی هستند.
که شاید برای خیلی از مردم عجیب باشند ، بیشتر مردم فکر میکنند رئیس جمهور و هیت وزرا مشکلات شخصی
و زندگی زناشویی خودشون هیچگونه مشکلی ندارد در این نمایش به مقوله و مشکلات اساسی ادم های معرف می پردازد . .

نویسنده و کارگردان :سینا ‌ستوده، مهدی ‌کیا

تهیه کننده: صبا جریان، مهدی ‌کیا

بازیگران: (بازیگران به ترتیب ورود) علیرضا ‌رشوند، فاطمه ‌قربانزاده، فاطمه ‌موسوی، هدیه ‌سارمه، سینا ‌ستوده، مهدی ‌کیا، آرتین ‌سلطانلو، محدثه ‌قلعه

دستیار کارگردان: آیسان ‌نعمت ‌زاد سرمایه گذار: صبا جریان طراح گریم: الهام باستانی

مجری گریم: یاسمن ‌زلقی روابط عمومی و مدیر تبلیغات: علیرضا ‌یونسی منشی صحنه: مرضیه ‌اسماعیلی طراح صحنه: سینا ‌ستوده دستیار صحنه: رضا ‌محمدی طراح نور: پوریا خطیبی کیا اجرای نور: امیرحسین آرام طراح گرافیک و ساخت تیزر: پوریا رضاپور برنامه ریز: مهدی ‌زلقی مدیر اجرایی: فتح اله کیا طراح لباس: آیسان ‌نعمت ‌زاد، مهدی ‌کیا نوازنده: محمدحسین ‌زمانی عکاس: فاطمه ‌عرب