#در حاشیه جمع آوری اتوبوس‌های خواب
همان اندک گرمای اتوبوس هم سرد شد!✍🏻
ندا سعادتی نسب چند وقت پیش خبری در مورد اتوبوس‌های خواب، منتشر شد.
اتوبوس‌هایی که پذیرای موقت بی خانمان هایی می شد که یک شب تا صبح در آنجا اسکان می گرفتند و می خوابیدند.
اتفاقی که با واکنش های زیادی در فضای مجازی مواجه شد. مردم به شیوه ی حل مسئله ی مسئولان اعتراض کردند.
به تازگی خبر رسید که اتوبوس های خواب جمع می شوند و دلیل آنرا «موج شدید از سوی رسانه های بیگانه» اعلام کردند!
و اما اینک یک سوال اساسی؛ تکلیف اتوبوس خوابها چه می شود؟ از امشب کجا می خوابند؟
پیش از جمع این، به پهن کردن بستر خواب در جای دیگر فکر شده؟ یا راه حل مسئله به همین جا ختم شده است؟!
آیا از امروز بجای اتوبوس، آنها را زیرپلها، نیمکت‌های پارک یا هر جایی که سقفی نصفه نیمه برای به صبح رساندن باشد، نمی بینیم؟
جواب و راه حل مسئله یا پاک کردن صورت مسئله... چیزی که تازگی ندارد و یک شیوه کار مدیریتی رایج و پرکاربرد در کشور ماست که برای تغییر یا ساختن چیزی، صد جای دیگر آنرا خراب می کنند و عیوب آنرا بیشتر نمایان می سازند.
یکی از ترفندها و راهکارهای مدیریتی ایده آل،این است که برای کنترل افراد باید همواره قاطعیت به خرج دهید. اگر می‌بینید چیزی دارد از دستتان در می‌رود، توصیه میشود صورت مسئله را پاک کنید. این راه شما را به فردی قاطع تبدیل می‌کند و با این ترفند، از جدال در لحظه فرار می‌کنید. هر اتفاقی که می‌افتد، برای از دست ندادن زمان، خیلی سریع اولین چیزی که دم دستتان می‌رسد را قلع و قمع کنید.
به این صورت شما تصمیمات لازم را اتخاذ کنید و مهم نیست که در آینده چه اتفاقی می‌افتد. لازم به ذکر است که این تصمیمات مربوط به شرایط بحرانی هستند و درصورت اعتراض و عدم مقبولیت حداقلی، لزومی ندارد اینها تبدیل به قوانین دائم شوند.
مثلا قیمت دلار و سکه در سایت ها زده می شود که بالا رفته اند و بجای حل موضوع دستور داده می شود در هیچ سایتی قیمت دلار زده نشود.
مردم به قیمت گوشت اعتراض دارند، اعلام می کنند گوشت قرمز برای مردم ضرر دارد و از فواید گیاهخواری گفته می شود، قیمت خودرو بالا رفته، به تمام سایت ها دستور داده می شود دیگر قیمت خودرو را اعلام نکنند و هزاران موضوع اینچنینی دیگر...
بقول دوستی که می گفت؛ یکروز در جلسه ی اداره ، مدیرمان، مستخدم را صدا کرد و جلوی چشم بیست، سی کارمند، یک گونی برنج و یک حلب روغن به او هدیه داد
و وقتی چند نفر به این امر اعتراض کردند مدیر گفت: « پشت دستم را داغ می کنم اگر دیگر به این زن یا هر کس دیگری کمک کنم»
همانطور که رییس اداره نفهمیده بود عیب کارش نه «کمک» که «شیوه کمک کردن» بود، مسئولین هم متوجه نیستند که اعتراض ها به جمع آوری و اسکان بی خانمان ها نیست بلکه به شیوه این کار است.
بساط خواب را برچیدند و همان گرمای اتوبوس هم سرد شد!
ساده کردن صورت مسایل، هنر نیست. هنر، یافتن راه‌حل برای آن‌هاست.
ساده کردن یا پاک کردن صورت مسئله، آیا می‌تواند به حل مشکلات معیشتی، بیکاری، آسیب‌های اجتماعی، افزایش سن ازدواج، بالارفتن آمار طلاق، اعتیاد، خشکسالی، کاهش منابع آبی، مهاجرت‌ها، شمار تصادفات جاده‌ای، تهدیدات بیرونی و... بینجامد؟
دردنیای کنونی دیگر نه میشود واقعیتی را پنهان کرد و نه حقیقتی را انکارشد چرا که سرعت انتقال اخبار وحوادث در فضای مجازی به شکلی است که امپراطوریهای رسانه ای نیز در این میدان مغلوب شده اند وامکان پذیر نخواهد بود که هر فرد مسئول وغیر مسئولی با وارونه جلوه دادن اخبار یا نفی آنها خود را تبرئه کند و چون متاسفانه راهکاری هم برای حل این موضوع ندارند، به پاک کردن مسئله می پردازند تا با آسان جلوه دادن حل مشکلات، آنها را در اذهان عادی جلوه داده تا به فراموشی سپرده شوند اما اگر برای مردم یا مسئولین فراموشی به بار آورد برای دردمندی که در دل موضوع و وسط گود است و با معضل خود دست به گریبان است، هیچ وقت این مسئله فراموش نمی شود و درد و داغش پررنگ تر می شود که کمرنگ یا حل نمی شود و آن وقت انگشت اتهام آن دردمندی که یا از زلزله خانه و کاشانه اش ویران شده، یا بیکار است و شغلی نیافته و یا کارتن خواب است و جای خوابی ندارد نه تنها بطرف مسئولین که به طرف ما مردم هم اشاره می رود؛ اینکه اگر دلتان بحال ما سوخت و به جای خواب ما در اتوبوس یا به کانکس موقتی که بعد از زلزله نصیبمان شد یا بیکاری و اعتیاد ما،اعتراض داشتید نه تنها دوای درد و مرهم زخم نشدید که دردی هم به دردهایمان افزودید که همین جای خواب را هم از ما گرفتید!
خودتان در زیر لحاف گرمی خوابیده اید و ما را آواره کردید!
مانند همان مستخدم اداره ای که برنج و روغنش قطع شده بود و بجای مدیر اداره از کارمندان، شاکی بود.
که اگر به این دردها ورنجها، دل خوریها و نارضایتهای افراد هم اضافه شود میشود شعله های به فوران امده ای در درون مردم مصیبت دیده که هرلحظه باید منتظر بود هماند اتشفشانی فوران کند .
واقعیت سوء مدیریتی و شیوه نادرست حل مسائل، معضلی است که در جامعه وجود دارد و مردم هم با تمام وجود ان را لمس می کنند و بیشتر ان واقعیتها به دلیل ندانم کاری وعدم رعایت مقررات و مشخصات فنی ان حوزه هاست که هزینه های فراوان جانی ومالی فراوانی بر مردم روا داشته شده است که این نوع توجیه ها نوعی توهین به فهم و شعور مردم است
که تنها راه چاره برای حل معضلات تغییر شیوه مدیریتی و مدیریت صحیح را می طلبد.چرا که
این وسط تنها کسی که ضرر می کند، کسی است که فقط از دار دنیا یک پتو می خواست و جایی برای یک شب خواب!
دی ماه 1400