بزرگنمایی:

تصویر منتشر شده توسط ماهواره ناسا، لبخند نسبتا ترسناک خورشید را نشان می‌دهد.

به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، ‌خورشید این هفته حال و هوای خوبی داشته یا دست کم در عکسی که ناسا منتشر کرده است، اینطور به نظر می‌رسد. در تصویری که ماهواره ناسا از سطح خورشید در صبح روز پنجشنبه ثبت کرده است، شمایلی از لبخند روی سطح نزدیک‌ترین ستاره به ما دیده می‌شود.

این اولین بار نیست که این شمایل شاد طی هفته گذشته بر روی سطح خورشید ظاهر شد.

ناسا در روز چهارشنبه در توییتی نوشت: امروز، رصدخانه پویای‌شناسی خورشید ناسا، تصویری از این ستاره‌ با شمایلی «خندان» ثبت کرد. این لکه‌های تیره روی خورشید که در نور فرابنفش دیده می‌شوند، با نام حفره‌های تاجی شناخته می‌شوند و مناطقی هستند که از آن‌ها بادهای سریع خورشیدی به سمت فضا فوران می‌کند.

بر اساس گزارش وبسایت SpaceWeather، خورشید یک جریان سه‌گانه باد خورشیدی را به سمت زمین پرتاب می‌کند. این وبسایت می‌نویسد که این جریان‌ها می‌تواند باعث ایجاد شفق‌های قطبی در اوایل روز شنبه بر روی زمین شود.

رصدخانه پویایی‌شناسی خورشید، ماهواره‌ای است که در مدار زمین قرار دارد و حسگرهایش به سمت خورشید هدف‌گیری شده‌اند تا به انجام اندازه‌گیری‌های مختلفی از خورشید و فعالیت‌های خورشیدی بپردازند.

یکی از اهداف این ماموریت درک نحوه ایجاد و سازمان‌بندی میدان مغناطیسی خورشید و تاثیر آن بر حیات روی زمین و سیستم‌های مخابراتی ما است.

حفره‌های تاجی خورشید

فعالیت شدیدی که روی خورشید رخ می‌دهد منجر به ایجاد میدان‌های مغناطیسی بزرگ در سطح این ستاره می‌شود. گاهی اوقات، برخی از این میدان‌های مغناطیسی در مناطق خاصی متمرکز می‌شوند و به طور ناگهانی باعث توقف جریان همرفتی می‌شوند. این امر دمای سطح آن منطقه را کاهش می‌دهد به طوری که پس از مشاهده از زمین تیره‌تر به نظر می‌رسند و به عنوان لکه‌های خورشیدی شناخته می‌شوند.

لبخندی که روی سطح خورشید دیده می‌شود نیز نتیجه تشکیل سه‌ ناحیه تیره‌ است. با این حال، اینها لکه‌های خورشیدی نیستند بلکه حفره‌های تاجی نامیده می‌شوند.
برخلاف لکه‌های خورشیدی که میدان‌های مغناطیسی آن‌ها به سمت خودشان دور می‌زند و بازمی‌گردد، حفره‌های تاجی ساختارهای خطی میدان مغناطیسی هستند که به بادهای خورشیدی این امکان را می‌دهند تا به راحتی به سمت بیرون فرار کنند. براساس گزارشی از پایگاه خبری اسپیس، این فوران‌ها می‌توانند سرعتی نزدیک به دو میلیون مایل(سه میلیون کیلومتر) بر ساعت داشته باشند.

زمانی که این تشعشعات شدید به سمت بیرون پرتاب می‌شود، شعله‌های خورشیدی نام می‌گیرند. خروج مقادیر زیادی از یک ماده خاص به فضا، خروج جرم از تاج خورشیدی(CME) گفته می‌شود. هر دوی این فوران‌ها با مگنتوسفر زمین برهم‌کنش می‌کنند و باعث ایجاد طوفان ژئومغناطیسی می‌شوند.

با توجه به اینکه زمین در مسیر فوران این حفره‌های تاجی قرار دارد، زمین نیز تحت تاثیر آن‌ها قرار می‌گیرد.