به گزارش صبح ملت به نقل از ایسنا، جواد گلپایگانی که بسیاری او را با نام کاراکتری که در سریال «آینه عبرت» بازی کرده بود (آتقی) می‌شناسند، پس از ایفای نقش در این سریال، چندان در زندگی واقعی‌ هم خوش‌شانس نبود. شناخته شد، معروف شد، اما خوش‌بخت نشد.

10 سال بعد از این شهرت، وقتی سوار ماشین دوستش بود و گویا آن هم بیمه نداشت، با یک عابر تصادف کرد که به مرگ او ختم شد و آتقی که آن زمان پولی نداشت تا 60 میلیون دیه را بپردازد، به زندان افتاد و به تعبیری 14 سال آب خنک خورد. در زندان هم از فرط غم و غصه سکته کرد، دستش از کار افتاد و خلاصه وقتی سال 94 از زندان آزاد شد، برای خیلی‌ها فراموش‌شده بود.

گلپایگانی برخلاف نقشش در «آینه عبرت»، هیچگاه در زندگی واقعی اعتیاد را تجربه نکرده بود. حتی می‌گفتند قبل از بازی در این سریال، خیلی کم هم سیگار می‌کشید. اما چه شد که توانست نقش یک معتاد را به این خوبی بازی کند، شاید بخش از آن به ظاهر لاغر و صورت استخوانی‌اش برمی‌گشت. اما مهمتر از این ویژگی، حرفه او بود؛ «نمایشگاه خودرو من در میدان گمرک قرار داشت و آنجا پاتوق آدم‌های معتاد بود. صبح به صبح هم جنازه یکی از آنها از زیر پل یا توی جوب در می‌آمد. برای همین شرایط زندگی‌شان دغدغه‌ام شده بود و وقتی سرکار بودم رفتارهای‌شان را زیر نظر داشتم و حتی آرزو می‌کردم که یک روز بتوانم فیلمی بسازم تا در آنها تأثیر بگذارد و از این منجلاب خودشان را بیرون بکشند. فکر می‌کنم دیدن و زیر نظر گرفتن رفتار و حرکات آنها باعث شد که بتوانم نقش آتقی را به‌عنوان یک مرد معتاد دربیاورم.(گفت‌وگو با جواد گلپایگانی روزنامه شهروند)» 

آن زمان در اوایل دهه‌ی 80 که هنوز خبرگزاری‌ها چندان فعال نشده بودند، بیشتر خبرها از طریق روزنامه‌ها رد و بدل می‌شد؛ با این همه بازار شایعه مثل همین روزها داغ بود. جواد گلپایگانی می‌گفت، «از آن زمان 10 تا روزنامه دارم که نوشته‌اند من مرده‌ام یا پناهنده شده‌ام!(برنامه فرمول یک/ سال 98).»

با محمود دینی (بازیگر و تهیه‌کننده آینه عبرت)، در مقطعی همان اواخر دهه 90، تلاش می‌کردند سری جدید «آینه عبرت» را سرپا کنند؛ می‌گفتند جامعه باز هم به «آینه عبرت» نیاز دارد. اما هرچه تلاش کردند نشد که نشد. و حالا با رفتن همیشگی جواد گلپایگانی، انگار دیگر تا ابد نمی‌شود.

مثل خیلی دیگر از قدیمی‌ها، از راه و روش مدیران سینمایی و بی‌معرفتی‌ها گله داشت؛ «کارت هدیه‌های عید خانه سینما به نورچشمی‌ها داده شد. ما زمانی در این مملکت ستونی بودیم و هشت تا فیلم ساختم.» بله، جواد گلپایگانی در اواخر دهه‌ 50 و اوایل دهه‌ 60 ، پنج فیلم را تهیه‌کنندگی کرد، سرمایه‌گذار یک فیلم به نام «آقای شانس» شد و علاوه بر «آینه عبرت» در سریال دیگری به نام «آتیه» (سال 74) بازی کرده بود. 

با این همه خانواده‌اش تاکید داشتند، هیچ هنرپیشه و کارگردانی در آزاد شدن او از زندان نقشی نداشت و هرکاری انجام شد، توسط خیرین گلپایگانی صورت گرفت.

«آتقی» بعد از احمدی‌نژاد حتی کاندیدای ریاست جمهوری شد؛ «می‌خواستم خودم را آزمایش کنم که در حضور آقایان قالیباف و روحانی ما چه کاره هستیم.» البته این حرکت بیشتر به عنوان یک اعتراض تلقی شد.

به خودش و کارش خیلی مطمئن بود. می‌گفت، پرویز پرستویی هم نمی‌تواند نقش یک معتاد را به اندازه من خوب بازی کند؛ «من یک اخلاقی دارم، هرگز از کسی خواهش نمی‌کنم به من کار بدهد؛ اگر رُلی باشد که به من بخورد، به من می‌دهند، نیازی نیست من بگویم! هر کسی می‌تواند مثل من نقش معتاد را بازی کند، بیاید بازی کند. آقای پرویز پرستویی گفته که دوست دارد نقش یک معتاد را بازی کند، بیاید بازی کند و بعد مقابل کار من بگذارند. ببینید کدام بهتر هستیم. مردم من را در نقش یک آدم معتاد قبول کرده‌اند و فکر می‌کنم همین پذیرش نشان می‌دهد بهتر از بقیه هستم (روزنامه شهروند/ سال 97).»

سال 93 زمانی که جواد گلپایگانی از زندان آزاد شد، ایسنا برای پیگیری حالش با خانه‌ این بازیگر تماس گرفت. گفتند حالش نسبتا خوب است و در کنار خانواده‌اش در منزل استراحت می‌کند اما هنوز توان گفت‌وگو ندارد؛ بنابراین یکی از اعضای خانواده‌اش با ما به گفت‌وگو نشست و از شرایطش گفت.

خانواده‌اش می‌گفتند، به علت سکته‌ای که در زندان داشت، یک طرف بدنش لمس و کمی دچار فراموشی شده است که به مرور زمان با رسیدگی‌هایی که خواهیم داشت حالش بهتر هم می‌شود. او طی این مدتی که در زندان به سر می‌برد، با دارو خودش را سرپا نگه‌ داشته بود.

در هفت سال پایانی عمر که خارج از زندان گذشت، کار جدیدی در کارنامه جواد گلپایگانی ثبت نشد. تا در نهایت خبر درگذشت او در سن 72 سالگی امروز ـ یکشنبه ـ 14 اسفند ماه منتشر شد و اینچنین پرونده آتقی «آینه عبرت» برای همیشه مختومه اعلام شد.