در پاسخ به سوال دکتر رحیم وفایی بر خلاصه کتاب مطالعهٔ ساختاری صرفی و نحوی گویش رامهرمزی در مقایسه با فارسی معیار اثر دکتر سارا عبادی

لینک کوتاه خلاصه کتاب

http://www.sobhemellatnews.ir/fa/News/37766

سوال :
با سلام. جسارتا صرف یعنی تغییرات در شکل کلمه و نحو نقش کلمه را در جمله با توجه به إعراب آخر کلمه مشخص می کند که إعراب مختص زبان عربی است، آیا به نظر حضرت عالی کلمه،، صرف ونحو،،در اینجا درست است ? یا بهتر بود عنوانی مانند ،،دستور و نگارش و آوانویسی،، استفاده شود. با سپاس




جناب آقای دکتر وفایی

با سلام و احترام
ضمن سپاس و قدردانی از خواننده محترم این مقاله. این کتاب بر مبنای زبان‌شناسی نوشته شده است و استادان راهنما و مشاوره از استادان قَدَر و سرشناس زبان‌شناسی بوده‌اند. همان‌طور که جناب‌عالی اشراف دارید تعریف صرف و نحو در دستور سنتی و زبان‌شناسی با هم متفاوت است. نویسندهٔ محترم هم بر این مبنا از واژه‌هایی استفاده کرده است و عنوان کتاب را برگزیده است که برمبنای زبان‌شناسی تعریف شده‌اند.
در متون زبان‌شناسی فارسی میان «صرف» و «تصریف» تمایز قائل می‌شوند. صرف در برابر morphology قرار داده شده است و مراد از آن شاخه‌ای از دستور زبان است که به ساختار درونی واژه می‌پردازد (← صرف). صرف به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود: واژه‌سازی و تصریف. در واژه‌سازی واژه‌های جدید ساخته می‌شود، اما تصریف (inflection) ناظر به تغییراتی است که در یک واژه پدید می‌آید تا بتواند این یا آن نقش دستوری را در یک جملهٔ مشخص بر عهده گیرد. به بیان دیگر، تصریف شامل تغییراتی است که برای نشان دادن حالت، جنسیت، شمار، تفضیل، زمان، شخص، وجه و مانند اینها در واژه پدید می‌آید.
نحو شاخه‌ای از دستور زبان است که در آن دربارهٔ چگونگی سازمان یافتن واژه‌ها و ساخته شدن گروه‌ها و تشکیل یافتن جمله‌ها بحث می‌‌شود. به بیان دیگر نحو عبارت است از مطالعهٔ ساختار جمله تا سطح واژه است.
همان‌طور که می‌دانید بین دستورنویسان سنتی و زبان‌شناسان در بعضی موارد اختلاف‌نظر است.
از حسن توجه شما سپاسگزارم1.
9مرداد1399
تحریریه پایگاه خبری صبح ملت نیوز

____________
1). اقتباس از نظر پژوهشگر ادبیات سرکار خانم فریده آرامیده
     مولف کتاب: کتاب شناسی فرهنگ‌نامه‌های خوزی