بزرگنمایی:

*علی فقط نام نیست بلکه مقام است*


چنانکه اهل معرفت فرموده اند: بطور اختصار، علی برگرفته از اسمائ الهی و اشاره به مقام ولایت است، پس علی فقط نام نیست بلکه مقام هم هست...

حال نام مبارک علی بن ابیطالب (ع) گذشته از اینکه برگرفته از اسمائ الهی و قرآن است (لطفا به تفاسیر و بحارالانوار، اصول کافی... مراجعه شود) مقامش هم علی یعنی دارای مقام ولایت میباشد،

علی بن ابیطالب (ع) در 13 رجب (مطابق با 17 مارس 599 میلادی) دیده به جهان گشوده و در صغر سن به روایاتی 10سالگی و به برخی روایات دیگر در سن 13سالگی اولین نوجوانی بود که درخدمت پیامبر، اسلام آورد و تحت تربیت نبی اکرم (ص) که دارای هر دو مقام ولایت و نبوت بوده و به کمال اکمل و مقام خاتمیت رسیده بودند، مراتب کمال را طی نموده به مقام علی (مقام علویت، مقام انسان کامل، مقام وجه الله، مقام ولایت و...) رسید و به این دلیل است که به شاگردی (محمد ص) افتخار دارد و میفرماید: انا عبد عبید محمد (ص)...

«جَاءَ حِبْرٌ مِنَ الْأَحْبَارِ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع ... فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِین أَ فَنَبِیٌّ أَنْتَ فَقَالَ وَیْلَکَ إِنَّمَا أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ مُحَمَّدٍ ص ... : دانشمندی یهودی نزد امیرالمومنین آمده پرسید یا امیر المومنین آیا تو پیامبری؟ امام (ع) فرمودند: وای بر تو من فقط بنده (زیردستی) از بندگان محمّدم. » (الکافی ،ج1 ،ص89)از این روایت شریف استفاده می شود که وجود اقدس نبی اکرم (ص) یک نحوه برتری نسبت به امیرالمومنین(ع) دارد. و این برتری صرفاً یک برتری دنیوی نیست. چرا که علی (ع) خود را عبد نبی اکرم(ص) معرّفی می کند. و روشن است که مراد از این عبد بودن معنی دنیوی آن نیست. بلکه مقصود این است که وجود نبی (ص) واسطه ی فیض ربّ العالمین است نسبت به علی(ع).
نبی اکرم اسلام در تاریخ هجدهم ذی الحجه سال 10 قمری به امر الهی علی بن ابیطالب را در غدیر خم بعنوان وصی، جانشین، اولی الامر، امام و ولی مسلمین معرفی فرمودند، ایشان حدود 30 سال این رسالت خطیر را عهده دار بودند تا در 19 رمضان سال 40 هجری قمری در محراب مسجد با ضربه شمشیر ابن ملجم مرادی که یکی از خوارج بود مجروح شده فزت برب الکعبه را گفت، و 2روز بعد در 21 رمضان همان سال دارفانی را وداع گفت و حسن بن علی (ع) فرزند ارشد خویش را که به مقام علی، مقام ولایت، مقام انسان کامل... رسیده بود به امر الهی به جانشینی و امامت امت تعیین نمود...

نتیجه اینکه علی بن ابیطالب رسالت خود را به اتمام رساند، خرقه تهی فرموده از قفس تن رهایی یافت و روح مطرش به اصل خویش رسید، اما علی، هادی، مهدی، انسان کامل، حجت الله، وجه الله، صاحب الزمان...که همگی اسامی حکم واحد داشته نام یک وجود مقدس میباشند که همیشه برای هدایت بشر بوده و همیشه هست،
وقتی عرفا از جمله مولوی سخن از علی (ع) میگویند و او را هادی آدم تا خاتم و تا انقراض عالم و استاد خضر، الیاس، شعیب، موسی، هارون، جبرئیل و... میدانند و وی را دارای تمام صفات و اسمائ و مرز عدم امکان میخوانند این علی است که تجلیش عطارها، شمس ها، ابراهیم ادهم ها، بازیدها، حلاج ها ... هاهاها را آواره نموده و مست جمال گشته عربده ی مستانه سر داده سخن از یار و دلبر و دلدار و دلربا میگویند... این علی است که استاد خضر بود و خضر این علی بود...
هر لحظه به شکلی بت عیار بر آمد
دل برد و نهان شد
هر دم به لباس دگر آن یار بر آمد گه پیر و جوان شد
گه نوح شد و کرد جهانی به دعا غرق خود رفت به کشتی
گه گشت خلیل و به دل نار بر آمد آتش گل از آن شد
واین علی بود، که موسی وقتی در مقام نبوت کامل شد و تورات به وی عطا گردید عرض کرد بار الها از بنده مقربتر و کاملتری در این زمان وجود دارد؟ مورد عتاب قرار گرفت، خداوند فرمود ای موسی تو برای عامه ماموریت داری... خاصانی دارم که تو توان سلوک با آنان را نداری.... موسی عرض کرد بارالها آنان را عنایت فرما برمن نمایان کن... خداوند به موسی فرمود به مجمع البحرین برو... (لطفا به سوره کهف قرآن و کتاب 3 داستان اسرار آمیز عرفانی مراجعه بفرمایید) و آن خضری که خداوند موسی را به شاگردیش فرستاد شاگرد این علی بود...
و هیچکس توان معرفی این علی (وجه الله) را ندارد بجز خداوند و هیچکس توان توصیف و معرفی خداوند را ندارد بجز این علی چون:
معرف باید اجلایی از معرف باشد

تعهدی که در روز الست انسان به خداوند داده است،
سوره اعراف آیه 172
وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّک مِن بَنی ءَادَمَ مِن ظهُورِهِمْ ذُرِّیَّتهُمْ وَ أَشهَدَهُمْ عَلی أَنفُسِهِمْ أَلَست بِرَبِّکُم ْقَالُوا بَلیشهِدْنَاأَن تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیَمَهِ إِنَّا کنَّا عَنْ هَذَا غَفِلِینَ
و چون پروردگار تو از پسران آدم از پشت‏هایشان نژادشان را بیاورد و آنها را بر خودشان گواه گرفت که مگر من پروردگار شما نیستم ؟ گفتند : بله، گواهی می‏دهیم تا روز رستاخیز نگوییم که از این نکته غافل بوده‏ ایم،

در این عالم باید آن تعهد از قوه به فعل در آید وتحت اطاعت و تربیت اولی الامر که خداوند دستور داده است،
سوره نسائ آیه 59 یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فی شَیْء فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الْآْخِرِ ذلِکَ خَیْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْویلاً
این راه پر خطر طی شود...ویکی از عنایات الهی وجود مبارک همین علی عالی اعلا (ع)، اولی الامر، ولی الله، وجه الله... برای بشریت است که ما را به سر منزل مقصود میرساند،
پس طلب ما از خالق مطلق هستی باید شناخت وجود مبارک این علی یا وجه الله باشد که پس از تجلی آن جمال جان فزای در درون و بیرون وجود سالک و عطای معرفت و شناخت این وجود مبارک از جانب خداوند، وظیفه ی ما اطاعت از اوامر و نواهی ایشان برای موفقیت و سعادت و رسیدن خویش به کمال است...

گر گدا کاهل بود تقصیر صاحب خانه چیست؟

التماس دعا

 🖌️ سید نصرت الله شرافت