بزرگنمایی:
جدایی علی علیپور، علی‌رضا بیرانوند، محمد انصاری، محمد نادری و حتی مهدی ترابی را فراموش کنید. رفتن بشار رسن، بزرگترین ضربه به پرسپولیس مدل یحیی است
جدایی علی علیپور، علی‌رضا بیرانوند، محمد انصاری، محمد نادری و حتی مهدی ترابی را فراموش کنید. رفتن بشار رسن، بزرگترین ضربه به پرسپولیس مدل یحیی است. رسن زیر نظر گل‌محمدی پیشرفت چشم‌گیری در نیم فصل دوم داشت؛ هافبک عراقی برای بازی طولی و با ضرب‌آهنگ بالای تیم کالدرون مناسب نبود و به همین دلیل بسیاری از بازی‌های نیم‌فصل اول را نیمکت‌نشین نعمتی، امیری و ترابی بود. اما فوتبال مالکانه و باحوصله‌ی تیم‌های یحیی که شامل پاسهای عرضی زیادی می‌شود، نیاز مبرم به امثال رسن و پهلوان دارد؛ فوتبالیست‌های تکنیکی که یک در مقابل یک را خوب برمی‌دارند، سرعت چندانی ندارند، پاسهای خوبی ارسال می‌کنند و به اصطلاح خودمان «فانتزی‌باز» هستند. رسن مهره‌ی بی‌جانشین تیم گل‌محمدی بود. به واقع، این رسن بود که ریتم بازی پرسپولیس را تحت کنترل خود داشت. راه افتادن رسن کل تیم را به حرکت می‌انداخت. اوج نمایش‌های هافبک عراقی هم در همین رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا بود؛ جایی که رسن بعد از جدایی ترابی تبدیل به همه‌ی کار تیم شده بود.
جانشین مناسب برای بشار؟ واقعیتش وجود ندارد! نسل فوتبالیست‌های فانتزی‌بازی مثل او چه در فوتبال خودمان و چه در سطح جهان رو به انقراض است، چون اساساً سرعت بازی فوتبال روز به روز در حال افزایش است و بازیکنان توپ‌نگه‌داری مثل او دیگر چندان طرفدار ندارند. دومین ویژگی منحصربه‌فرد بشار، هوش بازی‌خوانی بسیار بالا و درک درستش از شرایط مسابقه بود. چیزی که بشار را از فوتبالیست‌های ایرانی متمایز می‌کرد، حرکت مدام او به منطقه‌های حیاتی زمین فوتبال مثل منطقه‌ی 14 و نیم‌فضا‌‌ها بود. در بازی بشار کم‌تر شاهد پاس رو به عقب یا چرخش رو به عقب هستیم. بشار همواره سعی می‌کند با سری بالا و رو به جلو حرکت کند و با چرخش‌های به سمت دروازه‌ی خودی یا پاسهای غیرریسکی، تیم را از ریتم نیندازد. بشار رسن، بدون تردید الماس تیم یحیی گل‌محمدی در چند وقت اخیر بود.
این روز‌ها «یحیی گل‌محمدی» بودن هم صبر زیادی می‌خواهد؛ چیزی شبیه به هوادار استقلال بودن در چند سال اخیر و به تماشای جدایی تک‌تک ستاره‌ها نشستن. اگر جدایی ترابی و علیپور را به عنوان پاداش قهرمانی در لیگ در نظر بگیریم، جدایی انصاری و بشار و شاید هم شجاع و نادری، احتمالاً پاداش فینالیست‌شدن در آسیا بوده از طرف جناب رسول‌پناه به یحیی گل‌محمدی. خسته هم نباشند به هر حال! خوب اسکلت تیم را برای فینال آسیا حفظ کردند!