بزرگنمایی:

یادداشت/

از یاد رفتگان

در مرکز معلولین صالحین هستم . به جهت دیدار با از یاد رفتگان .

از یاد رفتگانی که حق حیات و رسیدگی دارند و در بیشتر مواقع این حق به مراکزی که بدین منظور تاسیس گردیده سپرده شده . است . چه مراکز دولتی و چه خصوصی ..

عزیزانی که نه تنها خانواده که اجتماع هم در قبال ایشان مسئول است . و عیار آدم ها در کیفیت برخورد و ارتباط و نیز رسیدگی به حال و روز آنان رقم می خورد .

عزیزانی که بدون انجام هر عمل خلاف و هر جرم و گناهی کم مورد بی مهری قرار گرفته اند چه بی مهری  معنوی و چه بی توجهی  مادی . چه از سوی خودی ها و چه از سوی اوضاع بغرنج اقتصادی این روزا ...

حال و روز این روزای از یاد رفتگان را در دیدار دکتر سیدمحمد علوی در بازدیدی که از مرکز معلولین صالحین شمس آباد دزفول داشته است در قالب یک روایت بخوانید .

« به وضعی که غیر قابل توصیف است در تختخواب ، محصور در دیواره های آهنین ولوشده بود.... وضع رقت باری داشت....تن پوشی بر پاهای لختش نبود....پیرهنی بلند؛ بیشتر شبیه لباس زنانه بر تن داشت که هم ستر عورت بود وهم پاهایش را ازدیدگان می پوشانید... بوی نامطبوعی از بسترش مشام را می آزرد.... پوشکش آماسیده بود... گویا بیش از حد متوسط معمول از تعویض آن گذشته بود....

سلام کردم.... با تحریک صدا برگشت نگاهم کرد... هیچ احساسی از نگاهش  دست نداد....فقط چشمهایش برق خاصی میزد..یاد فیلم رازبقایی افتادم ودرخشش چشمهای آهوی گرفتار.....چون غزال خسته نفس نفس میزد.....دست در جیب کردم شکلاتی درآوردم به او دادم.... اونو گرفت.... نه، قاپید.... اما نه تشکری نه لبخندی ونه ابراز رضایتی.... یاد مرغ عشق خانه دوستم افتادم که با بال وپر زدنی رضایت وشعف خود را نشان میداد....دلم گرفت..... نه از عدم تشکر او بل از جور روزگاری که براین مظلوم رفته است....

دختر جوان، مدیره مرکز، که گردخاکستری بر گیسوانش حکایت از پیری زودرس داشت با افسوس میگفت.... ازکمبود پوشک...کمبود مواد غذایی... نبود شلوار ولباس زیر... کمبود حبوبات.... کمبود همه چیز.... همه چیز.....

می گویند مستمع صاحب سخن را بر سر شوق یا ذوق آورد.... عادت کرده ایم درازای خدمتی، تشکری وخسته نباشید یا لبخندی ورضایتی تحویل بگیریم... شاید این واکنش طبیعی نیز باشدو انگیزه را تقویت کند.... اما با افرادی مواجه هستیم که ناخواسته از هرگونه واکنشی شادی زا یا ماتم افزا محروم اند... با افرادی مواجه هستیم که جز معصومیت چیزی ندارند ... با محکومینی مواجه هستیم که بجرم گناه ناکرده محکوم اند....

از یاد رفتگان؛ این معلولین ذهنی

آئینه ای هستند که انعکاس انسانیت و نوعدوستی ورافت را نشانه اند......

ازیاد رفتگان؛

هزاران بار از طعام یافتگان بی نیاز از  نذورات قیمه ومرغ و برنج سزاوار ترند......  

انتهای پیام / صبح ملت