بزرگنمایی:

زندگی واقعی در این سو و آن سوی فضای مجازی

✍🏻 ندا سعادتی نسب

امروزه بخاطر امکانات ارتباط جمعی  و نوع زندگی کنونی ، دوری از فضای مجازی امری اجتناب ناپذیر است و بعنوان یک سبک بر زندگی بشر تحمیل شده است و ما خواه ناخواه به دلایل مختلف اعم از کسب و کار، جستجوی مطالب و نیازهایمان، آگاهی یافتن از اخبار روزمره دنیا،آموزش و سرگرمی از شبکه های اجتماعی استفاده می‌کنیم.
اینستاگرام یکی از این شبکه های اجتماعی محبوب است  که بخاطر دستیابی راحت به اطلاعات مختلف، پیج های گوناگون و جذاب در صدر این شبکه هاست. استفاده از این فضاها به خودی خود، مشکلی ندارد و گاهی اوقات پراستفاده و مفید هم هستند  ولی مشکل از آنجا شروع می شود که ما گاهی خودمان را شدیدا درگیر این فضاها می کنیم  و هر چه که در آن می بینیم را باور می کنیم. 
مدتی است پیج های شخصی افرادی که به اصطلاح  «بلاگر» نامیده می شوند مخاطبین زیادی را به خود جذب کرده است. 
این افراد از زندگی خصوصی و روزانه خود مرتب عکس و فیلم می گذارند و لحظاتی را که سپری می کنند با دیگران به اشتراک می گذارند. باز تا اینجای کار مشکلی نیست ولی درگیر شدن و مقایسه کردن زندگی خود با آنها گاه حسرت برجای می گذارد و گاه باعث می شود تمام سعی مان را بکنیم تا ما هم مثل آنها باشیم.در صورتی که نه توان مالیش را داریم نه توان جسمی همپا شدن با آنها را  و خود و زندگیمان را در این راه نابود میکنیم. 
چشم و هم چشمی های مجازی گاه خطرناک تر از چشم و هم چشمی های دنیای واقعی است چون در فضای مجازی روزانه هزاران نفر با هزاران سبک زندگی مختلف و گاه بالاتر از  سطح زندگی‌ خود می توان دید که اگر بخواهیم حسادت کنیم و غبطه بخوریم، تمام روزهایمان، تلخ می شود. 
زندگی و خانه های لاکچری، مراسم شیک و پرزرق و برق، روابط همیشه خوب همسران و فرزندان، خانه های همیشه آراسته و مرتب، بچه های باادب، خوش پوش و بااستعداد همه و همه باعث می شود مدام از خود بپرسیم چرا ما مثل آنها نیستیم و چرا نمی‌توانیم به پای زندگی آنها برسیم؟
در واقع باید بدانیم زندگی واقعی همان چیزی است که در زندگی روزانه ما اتفاق می افتد. اینکه زندگی همیشه بر وفق مراد نیست، اینکه گاه با بچه هایمان مدام سر و کله می زنیم و گاه خسته و عصبانی می شویم، خانه هایی که هر روز بهم می ریزد، آشپزخانه هایی که پر از ظرف می شود و روابطی که همیشه نرمال نیست. در واقع باید بدانیم زندگی بی نقص در این فضاها  ظاهر امر است و هیچ کس در فضای مجازی خود واقعیش را نشان نمی دهد و نواقص زندگیش را به اشتراک نمی گذارد.
 «بلاگر بودن» یک نوع شغل است و افراد با این نمایش‌ها  کسب درآمد می کنند پس ساعتها هم وقت برای آرایشگاه، عکاسی و فیلم صرف می کنند که ما فقط نتیجه کار را می بینیم.
این است که نباید بگذاریم این پیج ها یا هر پیجی که در این فضا میبینیم روی روح و روان ما تأثیر بگذارد چون مسلما دنبال کردن مداوم  این پیج ها و مقایسه کردن زندگی ها افسردگی و عواقب بدی را به دنبال خود خواهد داشت.
مسلما این یک کار تبلیغاتی  و به اصطلاح اجرای یک شوی سرگرمی است و متاسفانه گاه دیده می شود که از کودکان هم بعنوان ابزا در این نمایش ها استفاده می شود که این بدترین نوع کسب درآمد در این فضاست. 

کودکانی که هر روز باید آراسته و مرتب ساعتها عروسک خیمه شب بازی خانواده هایشان شوند و ساعتها وقت خود را با میکاپ، عکاسی و فیلمبرداری بگذرانند.
اینها کودکان کار مدرن هستند و محل کارشان بجای چهارراه‌ها و خیابان ها در فضای مجازی است و چه بسیار افراد که برای کسب درآمد، تبلیغات، مدلینگ و جذب فالوور از کودکان استفاده می کنند. کودکانی که آن چنان در این فضا غرق می شوند که یادشان می رود کودکی کنند، آزار و اثراتی که در آینده آنها تأثیر به سزایی دارد. متاسفانه بخش عمده ای از جامعه دارد به این سو حرکت می کند و برای عقب نماندن از قافله دیگران هر روز به بهانه های مختلف اعم از زیبایی یا توانایی خاصی در کودکانشان، آنها  را به معرض نمایش می گذارند و این جز بردگی و استفاده ابزاری نام دیگری ندارد.
اختلال شخصیتی یکی دیگر از اثرات این بازی مجازی است. چون کودکان فرایند تکامل خود را به درستی طی نمی‌کنند و نیازهای کودکی شان سرکوب می شود و از کودکی یاد می گیرند شبیه بزرگترها رفتار کنند  و این نیازهای برآورده نشده باعث می شود در بزرگسالی بخواهند دوباره به گذشته و کودکی برگردند و رفتارهایی ناهنجار از آنها سر بزند.


پس نکته حائز اهمیت در اینجا این است که باید هوشیار برخورد کنیم و در کنار اینکه یاد بگیریم فقط به ظواهر توجه نکنیم، نگذاریم افکار منفی در ذهنمان جولان دهد. می توان پیج های مناسب علایق و سلیقه خود را پیدا کنیم. چه بسیارند پیج های آموزشی، روانشناسی،کتابخوانی، نقد، معرفی کتاب‌ها، سرگرمی با محتوای مفید و برای هر گونه علاقه ما  که می توانیم آنها را جایگزین کنیم. البته اینرا هم باید در نظر داشت برای محتواهای پزشکی و سلامت حتما باید به متخصص آن رشته مراجعه کرد و به همه پیج هایی که در این زمینه هستند نباید اکتفا کرد.

و در پایان اینرا باید بدانیم یک مادر و همسر خوب کسی است که مواظب روح و روان خود و خانواده اش باشد و با تقلید کورکورانه و استفاده نادرست از این فضاها، زندگی خود و عزیزانش را به مخاطره نیندازد.
 امروزه استفاده درست و بجا از فضاهای مجازی یکی از مهم ترین مهارت هایی است که باید به آن توجه کرد و از آن غافل نشد.