در این اثر که "قصه ای عاشقانه "و برگرفته از "نهضت جنگل " است نگاهی به یکی از یاران نزدیک "میرزاکوچک خان جنگلی "و ظلمی که به رعیت توسط خان نشینان آن زمان صورت می گرفت دارد.
نکته  جالب این است  که کارگردان  شاید بخاطر  نقدهایی  که برای  انتخاب  ناهمگون بودن بازیگر در سال  1399 توسط منتقدان تئاتر  نوشته  و  گفته شده بود  این ریسک بزرگ را پذیرفته بود  که دوباره  این  نمایش را بصورت بی عیب و نقص  اجرا کند . در  گفتگو  علت  اجرای این  نمایش را پرسیدم  ،  کارگردان گفت : چون اجرای  عمومی  نمایش  همزمان با ایام  کرونا شد و برای  جشنواره  سال  1399 استان  تهران  تعهد اجرا  داشتم  با  کمی  تغییرات  در  متن و بازیگران  سعی  کردم  نمایش  بی  عیب  و نقص  باشد . 

سوالی  که  همیشه  بعنوان  یک  تئاتر دوست از خودم می پرسم، این است که آیا یک نمایش  ارزش  این را  دارد که تماشگر  بخواهد بیش از دو  ساعت وقت با ارزش  خود را صرف دیدنش کند.
حالا اگر بخواهیم  یک تئاتر  خوب  ببینیم ،چه چیزی باید مد نظر مان باشد .
اول  متن یا سناریو  نمایش  که باید دارای کشش  و جذابیت  باشد و بتواند با ذهن مخاطب  ارتباط  برقرار  کنند، یا علاوه  برمتن،  موسیقی  و  نور  سالن  است  که برای  مخاطب  باید جذاب  باشد 
اضافه بر اینها بازی بازیگران چگونه باید باشد  تا مخاطب بتواند با بازی  بازیگر  ارتباط  بگیرید. 

امروز به سراغ تئاتر سیا ریحون به  کارگردانی   کاشفی رفتم 
نمایشی که موضوعش   یک رزمنده  از گروه  نهضت  جنگل بود  که به زندگی شخصی ایشان می پرداخت.
چشم  طمع  یک  کدخدا  به همسر این رزمنده و وعده و عید کدخدا تا بتواند او را راضی کند  که از همسرش  دست بکشد. 
چالش های  مختلفی  که بازیگران این نمایش بواسطه  متن روان  و استفاده  از موسیقی  محلی  گیلان  بدرستی  توانستند   به اجرا بگذارند و با  مخاطب ارتباط  برقرار  کنند.
نمایش  از  فلاش بکهای (رفت و آمد  در زمان ) سود می برد که  با استفاده  از موسیقی  تماشگر  را میخکوب می کرد. 
شاید یک نکته  خوب  و موثر این نمایش   شرایط اجتماعی  کنونی  (ماه محرم  ) مبارزه  حق علیه باطل  و آمادگی  ذهن  مخاطلب  این نمایش  و  شرایط  بد  اقتصادی است که اجازه  می دهد  تماشگر  با دیالوگهای نمایش ارتباط  برقرار کند . 
 
یکی دیگر  از ویژگی  های  عالی این نمایش  استفاده از بازیگران  هم سطح  و حرفه ای بود که  اجازه  نمی  داد  نمایش از  ریتم  نمایش افتاده و در آن  خلا  ایجاد شود .

حتی این انظباط   بازیگران در پشت صحنه  نیز رعایت می شد. آنها از پشت صحنه  با دل وجان به تماشای  بازی هم تیمی  خود می نشستند و خوبی این کاراین بود که حواس تماشگر  به رفت و آمد پشت صحنه بازیگران پرت نمی شد و ارتباط با نمایش قطع نمی شد. معمولا جاهای که پرده وجود دارد هرگونه رفت و آمد باعث عدم تمرکز بازیگران و تماشگران خواهد شد.  
و هرچند بازیگران این نمایش همه  تهرانی  بودند اما بدرستی  گویش های  محلی  گیلان را  ادا  و تلفظ  می  کردند من بعنوان یک منتقد تئاتر از چند  تماشگران  شمالی سوال  کردم همه نمره  کامل و قابل  قبولی به لجهه ی بازیکران دادند.
استفاده  نوایی  محلی  بانوان  از اول نمایش  بیانگر  این بود که کارگردان  برای  این اجرا از  هیچ  چیزی فرو گذارد نکرده رود.  تا بتواند بهترین نمره را از مخاطب این اثر  دریافت نماید . 

شاید این نمایش اگر  در ماه  محرم و صفر  اجرا نمی شد با این کیفیت  عالی  نمی توانست با  مخاطلب  ارتباط برقرار کنند  . خیلی  از تهیه  کننده گان نمایش  فراموش  می  کنند  فضای  اجتماعی  نمایش  خیلی نهم است. مثلا عید  مردم  دوست  ندارند  نمایش  انقلابی  و  حماسی  ببیند  . 
یکی  از نکته های  دیگر نمایش که باید راجع به آن صحبت  کرد استفاده  بهینه  بازیگران از   صحنه بود. ما هیچ کجا  ندیدم  بازیگران صحنه   ابزار  خود را گم کنند  و یا  متن  نمایش و ریتم   را  فراموش و متن را از  دست  بدهند.   
من توصیه  می کنم این نمایش  فاخر را  در  تهران  حتما مشاهده بفرمایید و از تئاتر  حمایت  کنید 
محمد رشید پور  - صبح ملت نیوز 
این نمایش به نویسندگی؛ حمید ابراهیمی،تهیه کنندگی؛ مینا ضرغامی و کارگردانی پژمان کاشفی در سالن استاد جعفر والی از 24 مرداد لغایت 13 شهریور ساعت 19:30 در حال اجراء خواهد بود.
بازیگران این اثر نمایشی عبارتند از؛ محمدرضا لوانی،آناهید رضایی،سوران قادری
رضا خمسه،روشنا مثنوی،سیده ساره حسینی،ریحانه سکاکی،پژمان کاشفی،مدیر تولید؛ مینا ضرغامی پور دستیار کارگردان و برنامه ریز؛ علیرضا مهابادی،سعیده سرلک،منشی صحنه؛ سیده ساره حسینی وعکاس؛ سیروس رستم پور میزبان تماشاچیان به آدرس خیابان ولیعصر(عج)، تقاطع امام خمینی(ره) مجموعه تئاتر محراب می باشند.