بزرگنمایی:

یادداشت دکتر سید محمد علوی در رثای مرحوم دکتر سید شیرمرد میرعالی

خوب به چهره وقامتش نگاه کنید...مصمم و با قامتی افراشته اما بی ادعا ،
کسی که در کارهای خیر پیش قدم بود ، اولویت اولش مردم بود و بیشتر به راحتی و آسایش آنان فکر می کرد تا خودش ،
کسی که  کمک به هموطنان سیل زده ی پلدختر در سیل دوسال قبل را به شیفت استراحت دربیمارستان  پس از چند روز کار سخت ترجیح داد ....
 دکترسید شیرمرد میرعالی....استاد رادیولوژی وفلوشیپ MRI دانشگاه جندی شاپور بود...بسیجی مخلص و خاکی....با چفیه ای بر گردن در کسوت جهادگران و شهیدان شاهد
 گریزان از نما نما کردن و حضور در  
 ‌ انظار به منظور خودنمایی و
 به دور از هر گونه خودستایی در قاب مستطیل سیما ... 
با وجود حجم عظیم  کارها و فعالیت هایش اما عمل به یک تکلیف را برای خودش الزامی کرده بود ...
او عاشقانه و متواضعانه هر هفته به دیدار مادر می شتافت... ..
...
تا آنجا که در توان داشت  انجام این تکلیف را معطل نمی گذاشت 
و.......
در یکی از این دیدارها بود که  در مسیربازگشت از این وصال عاشقانه  به آسمان  پر کشید.
خبر چه اندوهبار بود .....
دکترشیر مرد میر عالی طی سانحه ی دلخراش تصادف دچار آسیب شدید شده و به بیمارستان منتقل گردید ..
ناباورانه  و با دلی پر از انده ، با خوف و رجاء ،خدا خدا کردیم تا از شدت ضربه ی تصادف  که او را به اغما برده بود نجات یابد .
.......
چقدر تاسفبار است مملکتی از وجود  چنین پزشک ارزشمندی  ، پزشکی چنین دست به خیر و مردم دار با تصادفی چنان که قابل پیشگیری است از میان برود ..
و چقدر اندهبار است برای یک استاد که شاگردی چنین را که پرورانده و به وجودش افتخار می کند چنان آسان از دست بدهد ...
گویا در جاده های ما مرگ خیرات می کنند .
و برخی رانندگان ما مامور نابودی دیگرانند و 
تکنولوژی بکار رفته در خودروهای ما ، مرکب مرگ از آب در می آیند.

ماجرا چه آسان اتفاق می افتد 
راننده ای که گویا مست بوده است سوار بر پژوی خود با ماشین پراید حامل دکتر و همسرش در مسیر جاده اندیمشک - اهواز برخورد می کند و دکتر و همسرش را راهی بیمارستان می نماید..
دکتر دوسه روزی در حال اغما رفته و سپس خبر دردناک آسمانی شدن او در سحرگاه امروز بند دلمان را پاره می کند.

تعجب نکنید پراید !!! بله پراید....

 متخصص رادیولوژی وفوق تخصص  ام آر آی  که می توانست پول پارو کند...می توانست بر مرکب لکسوس بنشیند واز فراز پنجره ی آن به خلق خدا متکبرانه و بی تفاوت نگاه کند... 

یا در ویلایش در دامنه سبز کوهی زیبا قدم بزند و یا درکنار دریاچه ای رویایی در دنیای پرزرق و برق تجملات بدور از غوغای شهر خوش باشد.... 

و در دنیاب پسا مدرنیته ، مدرن تر از هر مدرنیته ای زندگی کند ..... 
آری می توانست ،، براحتی آب خوردن

ولی چنین نبود...
چنین نکرد...
نمی توانست چنین باشد.... 
راهی را رفت که دینش و مکتبش ومقتدایش مولی امیرالمومنین رفته بود....
نمیدانم شاید شب ها سر درچاه گریه
 سرمی داد....
نمیدانم!!! 
اهل تظاهر نبود....شکوه هایش را نشنیده بودم....اصلا ندیده بودم اهل شکوه و ایراد از این و آن و نمایاندن خود باشد...
و.....
 می توانست منورالفکر!!! تر از هر منورالفکر امروزی شعار دهد.....
می شناختمش نه به کسی تهمت زد.... و نه توهین ونه تحقیری نمود..

غیر از خدمت به همنوع ونیازمندان از او ندیدم...
خدایش رحمتش کند.... 
عالی اندیشید...
متعالی عمل کرد...
حقیقتا میر عالی شایسته نامش وکنیه اش بود.....
دانشگاه ما....دانشجویان ما...نظام آموزش پزشکی ما به چنین شیرمردان متعالی نیازمند است.

تنظیم و ویرایش /مریم‌مفتوح
پایگاه خبری صبح ملت