بزرگنمایی:

گزارش خبرنگار صبح ملت نیوز از نمایش مک موردو:

نمایش مک موردو نمایش برگزیده‌ اولین فستیوال تئاتر دانشجویی فرهنگ و هنر است که با تهیه‌کنندگی مجتبی حصامی و کارگردانی ناصر کاظمی در سالن شماره‌ 2 خانه نمایش مهرگان  روی صحنه رفت.

این نمایش برنده‌ دیپلم افتخار بهترین متن (ناصر کاظمی)، دیپلم افتخار بهترین گریم (سحر خسروگرجی) و دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد (علی بوستانی) از اولین فستیوال تئاتر دانشجویی فرهنگ و هنر در سال 1398 شده است.

در خلاصه نمایش مک موردو آمده است: «آنهایی که مرگی موقت را تجربه کرده‌اند و سپس دوباره زنده شده‌اند، همگی متفق‌القولند در لحظه مرگ، برای چند ثانیه کل زندگی‌شان از مقابل چشمانشان عبور می کند.»

 مردی غسال در شرف مرگ خواب می‌بیند چند تن از کسانی که زیر دستش بوده‌اند، برایش از تجربه زیسته‌شان می‌گوید. به این ترتیب او پی می‌برد که بسیاری می‌میرند. به واسطه این آگاهی او از مرگ نجات پیدا می‌کند.

مک موردو حکایت تمام سرخوردگی ها و نرسیدن ها و ترسها و خنده های نکرده ای هست که در زندگی داریم با آنها دست و پنجه نرم می کنیم.
حکایت زندگی ای که نکردیم و نگذاشتند که بکنیم.
حکایت کسانی که تو زندگی کم آوردند و دکمه خاموش را زدند.
شاید بتوان گفت مک موردو خواسته تلنگری به ما بزند که تا قبل اینکه ما را بشویند، زندگی کنیم.
خودمان را از چنگال لایک و کامنت و پست و فلاور اینستا و خنده فیک خلاص کنیم.
نگذاریم این حس دل مردگی که ما ثمره پوچ همبستری پدر و مادر بودیم، ما را خفه کند.
و نگذاریم های بسیار دیگر ، و اینکه آخرش را خودمان خوب تمام کنیم.

نمایش قوی، تاثیر گذار و حرفه ای بود. کارگردانی بسیار عالی، متن نمایشنامه ، اجرای بازیگران ، انتخاب موسیقی، نور پردازی ، اجرای صدا و تناسب دکور پکیج شاهکاری را رقم زده بود،

توجه به جنبه های اجتماعی موجود در این نمایش، خصوصا قرابت متن با وضعیت اجتماعی مردم ایران و نزدیکی به عواطف مخاطبین قابل توجه بود. مخاطب با کاراکترها ارتباط برقرار می کرد و حس شان را می گرفت. مخصوصا افرادی که به مسائل روز روانشناسی و فلسفی علاقه مند هستند، قطعا حظ بیشتری خواهند برد.

بهترین اتفاقی که این روزگار سخت و طاقت فرسا را می توانست نشان دهد، این اجرا بود. همزادپنداری و حقایق تلخ باعث می شود گاهی تماشاگر بغض کند. دیالوگها باعث می شود که مخاطب ساعتها بعد در موردشان فکر کند .

ابتدای نمایش ناصر کاظمی با بازی عالی و پر از احساس از خوابهای شیرین هر ایرانی می گفت ، و علی بوستانی که کاملا به صورت حرفه ای دو جور متفاوت بازی کرد و حس دو شخصیتی را کاملا به ذهن مخاطب رساند.نمایش پردازی خانم هوشیدری، که کاملا مشخص بود این حد از احساسی بازی کردن بازیگران، با مشاوره دادن ادبی یک دراماتوژر خوب همراه بوده است.

این اجرا بی شک یکی از اتفاقات خوب در تاتر سال 1400 است . امید است که با خاتمه دوران سیاه کرونا و رونق بیشتر سالنهای نمایش ، مجددا و با حضور بیشتر تماشاگران تمدید شود.

خبرنگار: آسیه میرفخرایی