بزرگنمایی:

به گزارش پایگاه خبری صبح ملت نیوز و به نقل از پایگاه خبری تجهیزنیوز، استاندار تهران اخیراً اظهار داشته که هفتاد درصد ثروت کشور در تهران انباشته شده است این امر مهر تائیدی بر تمرکز گرایی اقتصادی سیاست های جاری کشور می زند، سیاستی که مبین مغفول ماندن توسعه سایر نقاط کشور علی الخصوص مناطق حاشیه ای کشور است.
ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﻗﺪامات دوران ﻧﻮﺳﺎزی و ﺷﺮاﯾﻂ ﻧﺎﺷﯽ از ﺷﺮوع ﺷﻬﺮﻧشینی شتابنده و ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺟﻤﻌﯿﺖ در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان، اﯾﻦ انگاره ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﺑﺨﺶ ﻋﻈﯿﻤﯽ از ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎی ﮐﺸﻮر را در ﺧﻮد اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ و ﻣﻮﺟب ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻓﻘﺮ سایر مناطق کشور ﺷﺪه اﺳﺖ و بی شک افزایش ﻓﻘﺮ و ﺑﯽ ﻋﺪاﻟﺘﯽ در ﺑﺨﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ از ﮐﺸﻮر ﻧﺎﺷﯽ از ﺑﺰرگ ﺷﺪن ﺗﻬﺮان ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺗﻬﺮان علاوه ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﺸﻮر و در اﺛﺮ اﻋﻤﺎل ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎی ﺗﻤﺮﮐﺰﮔﺮاﯾﯽ ﻧﻘﺶ ﻫﺎی دﯾﮕﺮی چون ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻫﺎی اﻗﺘﺼﺎدی، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮐﺸﻮر را نیز در قبضه خودگرفته است. تجمیع ثروت و فرصت‏های شغلی در تهران منجر به سرازیر شدن سرمایه انسانی سایر مناطق کشور به به سمت منطقه پایتخت شده است ، جاذبه تهران و مهاجرت سرسام آور موجب بروز دافعه در سایر مناطق به لحاظ فقر امکانات و خدمات شده است تمرکز امکانات در منطقه شهری تهران در حالی اتفاق افتاده است که در مقابل امکانات توسعه و پیشرفت از سایر مناطق کشور دریغ شده است
بر همگان روشن است که در زمان بروز نوسانات شدید در اقتصاد، جریان مهاجرت تشدید می‏گردد به طوریکه در زمان رکود جریان مهاجرت به شهرهای بزرگ و به خصوص پایتخت شدت پیدا می‏کند ابتدا سرمایه ‏ها برای حفاظت از تبعات رکود به سوی پایتخت سرازیر می شوند. در زمان رونق هم بخشی از سرمایه ها به هدف بیشینه شدن این سیکل را طی می نمایند.
پایتخت به‏ عنوان شهر مادر طی سال‌های اخیر در جریان رکود اقتصادی به پناهگاه اصلی سرمایه‏ها تبدیل شد و به دنبال آن کاهش سرمایه ‏های مولد و تشدید ضعف امکانات کار و فعالیت در شهرهای کوچک تر باعث شد استان تهران به مامن اصلی نیروی انسانی مبدل شود
تهران با توجه به سهم بالای جمعیت مهاجر به محل تجمع ثروت (پناهگاه سرمایه نیروی انسانی) تبدیل شده که جمعیت مهاجر در سال‏های اخیر با تصاحب فرصت ‏های باقی مانده شغلی در تهران خود را در برابر آسیب‏های رکود تا حدودی حفاظت کرده است.
خوزستان یک استان برخوردار به لحاظ سرمایه‌گذاری است ولی به نسبت این سرمایه‌گذاری و فعالیت‌های اقتصادی نفت، گاز و دریا، مردم استان بهره ‌مند نشده‌اند.
بهره مردم این استان از ثروت فزاینده ای که برای کشور تولید می‌کند، ناچیز است و می بایست با نگاه ویژه، سهم بیشتری به آنها اختصاص داده شود. بررسی‌ها و تحلیل‌ های اقتصادی نشان می‌دهد این استان خوزستان در جایگاه واقعی خود قرار ندارد. سهم استان خوزستان در تولید ناخالص ملی و ثروت، حجم سرمایه‌گذاری در حوزه منابع فسیلی بالا است اما سهم آن از این همه ثروت ناچیز است که باید برای رشد اقتصاد، پیشرفت و رفاه عمومی مردم آن برنامه‌ریزی کرد.
علی رغم کاهش صادرات نفت در سنوات گذشته کماکان سهم بزرگی از تولید ثروت کشور را عهده دار بوده است
حال با افزایش معضلات زیست محیطی ناشی از مسئله ریزگردها و خشکسالی روزافزون سیر مهاجرت از استان سرعت بیشتری یافته است.
غفور کریمی – روزنامه نگار