بزرگنمایی:

همشهری نوشت: از نگاه غلط افکارعمومی، حکومت به‎دلیل برخورداری از قوه‎قهریه همچون پلیس، دستگاه‎های امنیتی و قضایی می‌تواند از حقوق خود دفاع کند و این افراد هستند که فاقد این ابزارند و نمی‌توانند از خود نسبت به ظلمی که بر آنها روا داشته شده، دفاع کنند.

روزانه صدها مطلب در شبکه‎های مجازی در رابطه با فرزندان رهبرمعظم انقلاب می‎چرخد و اتهام‎های سراسر دروغ به بیت رهبر انقلاب زده می‎شود و هیچ‎کسی از خود سؤال نمی‎کند این حجم مطالب دروغ چرا و با چه هدفی منتشر می‎شود؟

این در حالی ‎است که حتی مخالفان و بلکه فراتر از آن دشمنان رهبری، به‎صراحت بر سلامت زندگی شخصی معظم‎له و خانواده ایشان اذعان دارند. تا جایی که عطاءالله مهاجرانی که از منتقدان جدی حکومت محسوب می‎شود و با توجه به اقامتش در خارج، هیچ نیازی به تعریف و تمجید از نظام سیاسی ایران و رهبری آن ندارد، در مقابل ده‎ها دوربین و خبرنگار می‎گوید: «من آیت‎الله خامنه‎ای را خوب می‎شناسم و می‎دانم که در تمام زندگی اقتصادی خود و خانواده‎اش، نقطه سیاه که هیچ، حتی یک نقطه خاکستری هم نمی‌توان یافت.» یا «حسین یزدی» که از عوامل حکومت طاغوت بوده و از رهبران فعال مخالف انقلاب‎اسلامی در خارج از کشور به‎حساب می‎آمد و در سال1398به پاس خدمات او، فرح پهلوی مراسم بزرگداشتی برای او برگزار کرده‎است، در رابطه با امام‎خمینی(ره) و حضرت آیت‎الله خامنه‎ای، رهبرحکیم انقلاب می‎گوید:«هیچ‎شکی در پاکی امام‎خمینی و رهبر انقلاب، آیت‎الله خامنه‎ای وجود ندارد و در رابطه با رهبری هیچ‎چیزی که به ضرر آنها باشد، هویدا نشده‎است».

چرا با وجود آنکه چنین سخنانی در رابطه با رهبر انقلاب در فضای‎سیاسی و مجازی داخل و خارج منتشر می‎شود، افکارعمومی تحت‌تأثیر دروغ‎های شاخدار و خبرسازی‎های مسموم شبکه‎های خبری در توییتر، اینستاگرام و... قرار می‎گیرند؟ چگونه است که برخورد یک مأمور گشت‎ارشاد با زنی که مبانی و چارچوب‎های شرعی جامعه را زیرپا گذاشته‎است، ظلم محسوب شده و خبرآن «ترند» توییتر می‎شود، اما انتشار هزاران دروغ به شخصیتی که دوست و دشمن بر سلامت اخلاقی و اقتصادی او و خانواده‎اش اعتراف می‎کنند، ظلم محسوب نمی‎شود؟

رهبری مسئول سیاست‎های کلان نظام است و به‎صراحت می‎توان گفت هیچ سیاستی در نظام وجود ندارد که رهبری انقلاب سیاست کلان آن را تاکنون ابلاغ نکرده باشند؛ چشم‎انداز 20ساله، سیاست‎های کلان شورای انقلاب‎فرهنگی، سیاست‎های کلان آموزش‎عالی، آموزش‎وپرورش، حتی این اواخر سیاست‎های کلان در حوزه تأمین‎اجتماعی و ده‎ها سیاست کلان دیگر.

چرا با وجود اینکه رهبری‎انقلاب وظیفه خود را به‎نحواحسن انجام داده‎اند، باز نوک پیکان حمله در ضعف‎ها و کاستی‌ها به سمت ایشان نشانه می‎رود و افرادی که خود روزگاری نه‎چندان دور در این کشور مسئولیت داشته‎اند، تلاش نمی‎کردند که با اجرای این سیاست‎های کلان حرکت کشور در ریل درست قرار بگیرد و امروز در جایگاه مدعی قرار گرفته و حرف‎های آنها از شبکه‎های دشمن پژواک می‌شود. آیا این ظلم آشکار دیگری به نظام نیست؟

رفتار برخی روسای‎مجلس را در دوره‎هایی نمی‎توان فراموش کرد. در زمان حیات امام راحل مصوبه‎ای را مجلس می‎خواست به تصویب برساند. برخی نمایندگان که نگاه امام(ره) را نسبت به آن موضوع می‎دانستند، به مرحوم هاشمی‎رفسنجانی می‎گفتند این مصوبه خلاف نظر امام(ره) است و ایشان می‎گفتند برای تصویب قیام بفرمایید و با یک قیام و قعود مصوبه‎ای از مجلس می‎گذشت که خلاف‎نظر امام(ره) بود.

در دوران رهبری آیت‎الله خامنه‎ای نیز روسای مجلسی بودند که وقتی به آنها گفته می‎شد این مصوبه خلاف‎نظر و سیاست‎های کلی فلان بخش ابلاغ شده از سوی رهبری است، به‎صراحت می‎گفتند شما تصویب کنید، من نظر رهبری را جلب می‎کنم.